Aziam
Trek is Marokko anders beleven.
Dat weet ik niet alleen uit
eigen ervaring, het is ook de mening van velen van mijn medereizigers
en van hen die er op individuele basis wandelden. Lees er de reacties
maar eens op na.
"Jullie hebben iets unieks te bieden,
wat is dit fantastisch!", hoor ik vaak onderweg.
Natuurlijk
wordt er dan gedoeld op de prachtige landschappen van Marokko en
de gastvrije bevolking, maar ook op Brahim en z'n ploeg
die het je laten beleven.
Brahim is altijd op zoek naar bijzondere
plekken en de mooiste, nog niet platgetreden routes om te wandelen.
Hij laat ons kennismaken met de Marokkaanse mensen en zorgt voor
de 'kijkjes binnenshuis'; uitgenodigd worden op de thee onderweg,
boodschappen doen in verscholen winkeltjes, een paar gram saffraan
kopen op de plek waar het groeit, bewonderen hoe vrouwen en meisjes
een tapijt knopen, enz.
Dat alles gelardeerd met de hartverwarmende
zorgzaamheid van hem, de koks en de andere begeleiders.
En tot slot
overgoten met de bijzondere vriendschapsband die ik met hen heb
en die zich ook weerspiegelt op mijn medereizigers.
Door
te kiezen voor een reis met Aziam Trek doe je niet alleen jezelf
een groot plezier, je helpt ook vooral heel direct helpen.
Het
zal duidelijk zijn, Brahim is de spil van het geheel. Zoals ik al
eerder schreef, is hij de beste gids die ik ken (en ik heb er heel
wat meegemaakt). Zijn doofheid is echter zijn handicap. Niet voor
ons en voor zijn werk, integendeel, juist daardoor is hij opmerkzamer
en gevoeliger dan anderen. Het probleem zit hem in de instanties.
Brahim is rond z'n twintigste doof geworden. Een aantal jaren terug
heeft de Marokkaanse overheid besloten dat gidsen officieel alleen
nog met een licentie mogen werken. Daartoe moesten ze een gidsenopleiding
doen in Marokko en stages lopen in Frankrijk en Zwitserland.
Voor Brahim was
zijn doofheid het struikelblok. Hij kon het eenvoudigweg
niet horen en hij miste dus de boot. Grote wandelorganisaties werken
alleen met gediplomeerde berggidsen. Brahim moet het dus hebben
van mensen zoals wij, die als vrienden met hem reizen.
Zijn gediplomeerde
gidsen beter? Zeker niet, we hebben zelf twee keer een voorbeeld
daarvan meegemaakt. En onlangs hoorde ik van een begeleider van
een grote Franse wandelorganisatie dat het papiertje steeds minder
voorstelt, omdat het meer en meer wordt 'gekocht' voor de zonen van
rijke mannen uit de stad. Inderdaad, die dus niets van bergen of
woestijn weten.
Brahim
is de spil, maar onze
hulp is zeker niet alleen voor hem. Hij op zijn beurt zorgt er weer
voor dat anderen ook een boterham verdienen; koks, andere gidsen,
muildier- of kamelenbegeleiders, mensen bij wie we thuis slapen,
enz. Zo kunnen we per reis soms wel 10 mannen aan werk helpen.
De
werkloosheid in Marokko is groot. Er zijn geen sociale voorzieningen. Slechts één op de tien heeft werk. Die ene verdient de kost
voor vele andere gezinnen. Reken dus maar uit wat zo'n reis van
ons voor hen betekent. Ik zelf verdien niets aan deze reizen. Er blijft
dus geen geld aan de Europese strijkstok hangen.
Je helpt mij heel
direct helpen.
